چند راه برای جلوگیری از کمردرد در محل کار

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی،

می فهمی از درد های کوچیکه که آدم می ناله؛

ولی وقتی ضربه سهمگین باشه، لال می شه.

سعی کنید همیشه طوری رفتار کنید که انگار هیچ مشکلی در دنیا ندارید از هیچ کسی دلخوری ندارید . این کار را برای خودتان انجام بدهید برای رسیدن به آرامش درونی.
اغلب مردم فکر می کنند که زندگی میدان جنگ است ولی باور کنید که این طور نیست زندگی چیزی جز یک بازی ساده نیست البته باید قواعد بازی را بدانید تا بتوانید در این بازی برنده باشید . ضرب المثل قدیمی می گوید : هرچه بکاری همان را درو می کنی . زندگی نیز همین طور است پس بیایید عشق ، شادی  و محبت بکاریم تا بتوانیم آن را دریافت کنیم .بیایید با اطرافیان و زندگی شاد برخورد کنیم تا شادی را دریافت کنیم . احساس شادمانی و امنیت حاصل اعتقاد کامل به خداست . اگر انسان به این مسئله معتقد باشد که خدای مهربان حافظ اوست و از او حمایت می کند بیشتر از خود فرد به فکر اوست و خواهان رضایت و موفقیت است چگونه می تواند آسوده خیال و شاد نباشد !!

ادامه مطلب...

حالمان بد نیست غم کم می خوریم کم که نه، هرروز کم کم می خوریم

آب می خواهم سرابم می دهند عشق می ورزم عذابم می دهند
خود نمی دانم کجا رفتم به خواب از چه بیدارم نکردی آفتاب؟
خنجری بر قلب بیمارم زدند بیگناهی بودم و دارم زدند
سنگ را بستند و سگ آزاد شدیک شب داد آمد و بیداد شد

عشق آخر تیشه زد بر ریشه ام تیشه زد بر ریشه اندیشه ام
عشق اگر این است مرتد می شوم خوب اگر این است من بد می شوم
بس کن ای دل نابسامانی بس است کافرم دیگر مسلمانی بس است
در عیان خلق سر در گم شدم عاقبت آلوده مردم شدم
بعد از این با بی کسی خو می کنم هر چه در دل داشتم رو می کنم
من نمی گویم دگر گفتن بس است گفتن اما هیچ نشنفتن بس است
نیستم از مردم خنجر به دست بت برستم بت برستم بت برست
بت برستم بت برستی کار ماست چشم مستی تحفه بازار ماست
درد می بارد چون لب تر می کنم طالعم شوم است باور می کنم
من که با دریا تلاطم کرده ام راه دریا را چرا گم کرده ام
قفل غم بر درب سلولم مزن من خودم خوش باورم گولم مزن
من نمی گویم که خاموشم مکن من نمی گویم فراموشم مکن
من نمی گویم که با من یار باش من نمی گویم مرا غمخوار باش
آه ! در شهر شما یاری نبود قصه هایم را خریداری نبود
از در و دیوارتان خون می چکد خون من فرهاد مجنون می چکد
خسته ام از قصه های شومتان خسته از همدردی مسمومتان
این همه خنجر دل کس خون نشد این همه لیلی کسی مجنون نشد
آسمان خالی شد از فریادتان بیستون در حسرت فرهاد تان
کوه کندن گر نباشد بیشه ام گویی از فرهاد دارد ریشه ام
عشق از من دورو پایم لنگ بود قیمتش بسیارو دستم تنگ بود
گر نرفتم هر د و پایم خسته بود تیشه گر افتاد دستم بسته بود
هیچ کس فکر مرا کرد؟ نه فکر دست تنگ ما را کرد؟ نه
هیچ کس از حال ما پرسید ؟ نه هیچ کس اندوه ما را دید؟ نه
هیچ کس اشکی برای ما نریخت هر که با ما بود از ما می گریخت
چند روزی است که حالم دیدنی است حال من از این و آن پرسیدنی است
گاه بر روی زمین زل می زنم گاه بر حافظ تفأل می زنم
حافظ دیوانه فالم را گرفت یک غزل آمد که حالم را گرفت:

*ما ز یاران چشم یاری داشتیم* *خود غلط بود آنچه می پنداشتیم*